'Wetenschap Redt de Wereld' buigt zich over het klimaatprobleem

De opwarming van de aarde is een feit, en zelfs als wij in het rijke Westen ons gedrag snel en drastisch aanpassen, is de kans klein dat de hele wereldbevolking dat tijdig zal doen. Kan de wetenschap ons dan misschien helpen om de catastrofe af te wenden?

Aan grootse ideeën is er geen gebrek. Zo zijn er wetenschappers die een gigantisch scherm in de ruimte willen hangen en zo het zonlicht deels tegenhouden. Zo heeft ene Roger Angel voorgesteld om met triljoenen kleine spiegeltjes het zonlicht deels terug te kaatsen. Die massa spiegeltjes zouden we dan de ruimte in moeten schieten met ondergrondse kanonnen van 2 kilometer lang, die 10 jaar lang, om de 5 minuten, een lading spiegeltjes afschieten. Kost: 4 biljoen euro...

Niet echt realistisch dus. En daarom gaat Jeroen Buyse in deze aflevering van 'Wetenschap Redt de Wereld' op zoek naar andere oplossingen.

CO2-vreters
Kunnen we die CO2 niet gewoon weer uit de lucht halen? Aan de VUB ontwikkelt Joeri Denayer MOFs of Metal Organic Frameworks: moleculen die speciaal ontworpen zijn om CO2 op te vangen. Ze kunnen enorm  veel CO2 opnemen omdat ze van binnen volkomen  hol zijn. Kunnen we daarmee de CO2 uit de lucht halen voor het te laat is?

Propere energie
In afwachting moeten we natuurlijk gewoon minder CO2 produceren. Dankzij de zonnepanelen van de toekomst bijvoorbeeld: niet die lelijke bakken die nu onze daken ontsieren, maar flinterdunne, doorzichtige zonnecellen die je overal op zou kunnen aanbrengen: op je vensters, op het dak van je auto, en zelfs op je kleren. Maar 'Wetenschap Redt de Wereld' zoekt het nog verder – of dieper: is het geheim van de CO2-neutrale brandstof te vinden in de oceaan?

De noodrem
Intussen zijn er ook wetenschappers die voorspellen dat de temperatuur van de aarde nog sneller zal stijgen dan ze nu al doet. En dan komen al die geniale oplossingen te laat. Wat als de effecten van de opwarming echt onomkeerbaar worden, en de opwarming zelfs versnellen? Dan dreigen we op zeer korte termijn in een catastrofe terecht te komen.

En voor dat absolute rampscenario proberen topwetenschappers in Oxford en Cambridge, zoals Simon Driscoll, klaar te zijn. Hun oplossing is geïnspireerd door de vulkaan Pinatubo, die in 1991 17 miljoen ton zwaveldioxide de lucht in spoot, tot 40 kilometer hoog. Een jaar later had die gigantische wolk zich over de hele planeet verspreid… en daalde de temperatuur op aarde met één graad. Kortom, als we ooit aan de noodrem moeten trekken, willen deze mensen gigantische hoeveelheden zwavel in de stratosfeer spuiten die het zonlicht moet weerkaatsen: een noodoplossing die zelf vreselijke gevolgen dreigt te hebben. Simon is dan ook één van die zeldzame wetenschappers die hopen dat zijn uitvinding nooit gebruikt zal worden…

'Wetenschap Redt de Wereld', maandag 30 november om 21.10 uur op Canvas.