TV-premiere Da-Da-Dancing bij brava

Onder deze titel spelen twintig musici van de Ebony Band (voornamelijk bestaande uit leden van het Koninklijk Concertgebouworkest) door dada, jazz en dansmuziek beïnvloede composities uit het interbellum. Medewerking wordt verleend door diverse solisten uit het ensemble en daarbuiten, onder wie Loes Luca en Steven Scharf.

Da-Da-Dancing
Het concert is gebaseerd op de CD Dancing van de Ebony Band, waarop de invloed van de jazzmuziek op de modern-klassieke componisten van de jaren twintig is te horen. Hongerig naar nieuwe wegen en uitdrukkingsvormen haalden de componisten in die tijd hun inspiratie uit nieuwe Amerikaanse muziek. Wat de Gigue en de Sarabande voor Bach waren en de Polonaise en Mazurka voor Chopin, dat waren de Blues en de Charleston voor de componisten van het interbellum. De van de jazz- en dansmuziek betekende voor de jonge Europese componisten een waar geschenk. Jazz brak radicaal met de traditionele, ouderwetse levensstijl van de negentiende eeuw en paste wonderwel bij de uitbundige levensverwachting na al het leed van de Eerste Wereldoorlog. De jonge Dada-beweging omarmde deze 'gesyncopeerde' muziek als uitdrukking van antiburgerlijkheid.

'Da-Da-Dancing' werd in 2013 voor televisie opgenomen in het Muziekgebouw aan 't IJ in Amsterdam. Uitgevoerd worden composities van Erwin Schulhoff, Matyas Seiber, Louis Gruenberg, Stefan Wolpe en Jerzy Fitelberg. Werner Herbers dirigeert de Ebony Band. Solisten zijn Loes Luca, Marleen Asberg, Gerard Bouwhuis, Simon van Holen, Bart Claessen en de Duitse toneelspeler Steven Scharf. Deze laatste is bij het Nederlandse publiek nog vrij onbekend, maar werd vorig jaar in eigen land door het toonaangevende theaterblad Theater Heute tot 'Acteur van het jaar 2013' uitgeroepen. Scharf is tevens een van de steracteurs van Johan Simons' Münchner Kammerspiele.

Interbellum muzikaal onderbelicht
'Genieën bestaan bij de gratie van hun tijdgenoten', aldus bandleider Werner Herbers. 'De Tweede Wereldoorlog heeft echter een hele generatie kunstenaars van het toneel geveegd. Zij lieten ofwel het leven, of moesten ver van hun vaderland een nieuw bestaan proberen op te bouwen. Daardoor is de documentatie van de componisten van het interbellum vol omissies, terwijl van vrijwel iedere componerende bakker of schoenlapper uit de barok de muziek op CD is vastgelegd. In de biologie geldt diversiteit als bewijs voor een gezonde natuurlijke omgeving. Ook de muziekgeschiedenis is pas compleet (‘gezond’) als de verholen bijdragen eraan zijn gedocumenteerd.'